​
​
​
​
ARTISTIEKE BENADERING
Techniek :
Schilder acryl - olieverf
Ondergrond: linnen doek; af en toe hout of panelen op basis van hout.
Stijl: lyrische abstractie
Onderwerpen: dynamiek van het gebaar, loslaten van spanningen,
reflectie over vibraties, verder dan de beleving.
Mijn benadering:
"Voor zover ik me kan herinneren heb ik altijd getekend en geschilderd: kleurpotloden, gouache, olieverf en vervolgens acryl zijn de gebruikte mediums in chronologische volgorde. Mijn activiteit in de jeugd en de adolescentie, met tekenlessen en vervolgens een initiatie schilderen met olieverf in open lucht en atelier, gegeven door de schilder-kunstenaar Willy Meurisse, maar ook mijn interesse in de werken van "klassieke schilders", leidden mij ertoe om realistisch te schilderen met onderwerpen uit de natuur of uit de directe omgeving, tot aan de adolescentie. Tegelijkertijd waren mijn studieboeken versierd met kleine, meestal abstracte tekeningen. Achteraf gezien merk ik met vermaak op dat veel van de kenmerken van mijn latere werk terug te vinden zijn in mijn eerste veelzeggende werken: enerzijds de precisie en het fluweelzachte gevoel van een olieverfschilderij, terwijl de voorliefde voor materie, dikke lagen en repetitieve gestes in mijn meer actuele productie terug te vinden zijn.
Wat mijn passie voor abstractie uitlokte, was de vormstudie tijdens mijn studies Architectuur. Kunstenaars als Georges Mathieu, Wassily Kandinsky, Paul Klee stonden in die tijd aan de top van mijn hitparade. Steeds meer fascineerde abstracte kunst me door haar vermogen om, zonder het te willen, vanuit een combinatie van vormen en kleuren, iets "herkenbaars" voor te stellen, object of levend wezen, haar leven te leiden en emoties op te wekken, vibraties die automatisch leiden tot een subtiele wereld. Daarin vinden we alle menselijke gevoelens die ons misschien het besef geven deel uit te maken van het universum. Dit zoeken naar het levende zal me al gauw aanzetten tot het experimenteren met kalk, om zijn natuurlijke kwaliteiten.
Mijn schilderijen worden onvermijdelijk beïnvloed door de opgehoopte interne spanningen naargelang de ervaringen. De basis van de compositie is een studie van vormen, hetzij voorbedacht, hetzij impulsief, waarin kleuren en materie een rol spelen. Deze vormen in wording, geladen met die spanningen, leiden tot een gebaar dat het werk creëert. Dit kan worden vertaald door ruime, krachtige en kleurrijke bewegingen, waaruit de geestdrift naar voren komt, terwijl nu het gebaar, altijd fysiek aanwezig, geneigd is om in een kader te treden, een innerlijke ritmische basis wordt waarop andere elementen, vormen en kleuren, vrij spel hebben.
Als abstractie zich aan mij opdringt, is dat omdat ik me absoluut moet ontdoen van elke herkenbare vorm van de wereld waarin we gedoemd zijn te vechten, om een subtielere en levendigere wereld te bereiken, bestaande uit vibraties, golven, ontstaan door vormen en kleuren, die me toelaat mezelf in vraag te stellen en mezelf terug te vinden in deze vrijheid. Dit is me in mijn échte leven bevinden, niet in dat van de man die sinds zijn kindertijd geformatteerd is, een manier om niet het slachtoffer te zijn van wat we moeten slikken. De scheppende kracht laat toe om in de creatieve modus zijn ego te vergeten om zich open te stellen en de energie vrij te laten doorstromen; deze bevestiging is geen intellectuele constructie, maar een vaststelling.
Deze ontsnapping aan alle weergave en herkenbare elementen is geen vlucht uit de "realiteit", maar een behoefte om zichzelf te overtreffen, om een andere sensibiliteit te bereiken. Het is een verlangen om het essentiële te raken.
Het resultaat van dit proces is ook een uitnodiging voor de toeschouwer om zich subjectief in deze wereld van vibraties te begeven. De tijd nemen om zich onder te dompelen in de sensaties die de visie van het werk oproept. Hij zal zijn eigen herkenningspunten vergeten om nieuwe krachten te ervaren, en als hij wil, ze te ontcijferen, te definiëren, te analyseren, zich vragen te stellen, ze in zijn persoonlijke ervaring te integreren, een eigen reis te creëren. Kijken naar een kunstwerk, zich laten meeslepen door de sensaties ervan, is mediteren. Tijd nemen is essentieel. Zo nodig moet je nadenken over deze zin van Flaubert: "Als je maar lang genoeg naar iets kijkt, wordt het vanzelf interessant". En inderdaad, iets wat ons op het eerste gezicht niet interesseert, te verschillend is van onze gewoonten, van onze "smaak", kan zeer verrijkend zijn en ons in staat stellen om dingen over onszelf te leren.
Conclusie: enkel concreet werk!! De wereld van sensaties is helemaal niet abstract. Die is echt en subjectief. De wereld van vibraties is universeel, het leven is zowel een vibrerend als ademend fenomeen. »
Luc Delvaux
Andere kleine persoonlijke teksten :
« Schilderen?...
Zou dat het zich lozen van het onuitspreekbare zijn,
Zoals de Romeinen zich van hun eetfestijnen bevrijdden? »
« Alles bestaat op het doek: de opgehoopte spanningen die de behoefte om te schilderen oproepen, het uitbarsten van emoties, stukjes geheugen die het gebaar teweegbrengen.
In de creatieve fase vraagt het om alles, verlangend naar kracht, zachtheid, razernij, sereniteit, liefde. Nu het poëzie is geworden, verbindt het zijn ziel met de innerlijke reis van de toeschouwer. »
« Mijn gestuele, poëtische schilderkunst is gebaseerd op alles wat het leven geeft, alle opgehoopte spanningen, reacties op gebeurtenissen, passies, veroorzaakt door muziek, geluid, een landschap, Moeder Natuur.
De essentie ervan is doordrongen van het geheugen van de dingen, van de vier elementen. Ze stort zich in de kern van het wezen, ontdaan van alle maskers en conventies, zonder remmingen. De uitwerking ervan is een "land van vrijheid". »
« Te weinig uren weggerukt uit het onverbiddelijke juk van trieste oogkleppen, opengereten stof op een strand van vrijheid, een hijgende uitlaatklep van opgehoopte spanningen en indrukken, een troebele en bewogen zoektocht naar het essentiële, het geweld van de ontmoediging, de exaltatie van de hoop". »
« We hebben zoveel dingen geschreeuwd
Laat ons onder een boom gaan zitten en ademen
Of laat ons de genezende balsem van vormen en kleuren doorgeven »
​
"Op de vloer, het lege doek, de potten acryl, gel, truwelen, messen, panelen, meter, latten, bekers,
water en een paar zeldzame borstels. Niet ver weg, de ladder.
Vóór het gebaar, de lijn, de eerste tint op het doek, leg ik mijn vrijheid om te luisteren naar de creatieve stroom. Het is de kunstenaar die zijn proces opzet, hij die zich uitdrukt via mijn hand.
En wanneer het werk tot leven is gekomen, wanneer het vibreert, resoneert, zich opent voor anderen, dan ben ik één met het doek".
​
Luc Delvaux
​
​